Republika Chorwacji jest domem dla około 900 niedźwiedzi brunatnych (Ursus arctos), największych europejskich drapieżników, które są częścią większej populacji. Tereny Gorskiego Kotaru oraz obszary pograniczne z Bośnia oferują wyjątkowo korzystne warunki do życia niedźwiedzi , utrzymujące dzięki temu stabilną liczbę tych osobników…

Obecna liczba niedźwiedzi zbliża się do granic pojemności, co oznacza, że po raz pierwszy w tym roku roczny limit odstrzału przekroczy 100 niedźwiedzi wzrastając tym samym do liczby 120 sztuk!

.Drzewostany bukowo-jodłowe gór Dynarskich zapewniają spokój i schronienie, a także pożywienie i nory, w których zimują niedźwiedzie. Zimą samice w swoich norach rodzą miot od jednego do czterech młodych, z których każde waży około 350 gramów. Niedźwiedzie to samotne stworzenia; jednak generalnie nie są one terytorialne i tolerują obecność innych na tym samym obszarze

Dorosły niedźwiedź brunatny może osiągnąć wagę 350 kilogramów.

Ich dieta składa się z szerokiej gamy pokarmów, głównie roślinnych, owoców leśnych, zwłaszcza bogatych w energię buków (owoców buka), różnych larw, ślimaków i owadów. Niedźwiedź brunatny będzie również łakomy na padlinę, resztki zabitego jelenia lub dzika.

Wyostrzony węch umożliwia niedźwiedziowi odnalezienie np. szczątków sarny, częściowo zjedzonej przez rysia. Ryś przykrywa swoje pożywienie liśćmi, ziemią, igłami sosnowymi lub śniegiem, aby w następnych dniach żywić się nim. Jeśli niedźwiedź wywęszy zdobycz, ryś zostanie pozbawiony kolejnego posiłku. Taka kradzież zdobyczy znana jest jako kleptopasożytnictwo.

Niedźwiedź może wyrządzić znaczne szkody inwentarzowi domowemu, sadom, a zwłaszcza pasiekom, niszcząc ule w poszukiwaniu pysznego miodu, jeśli nie zostaną one odpowiednio zabezpieczone.

Niedźwiedź brunatny ma masywne ciało z wyraźnym garbem , dużą głowę z małymi oczami i uroczymi okrągłymi uszami. Chociaż wydaje się być powolny w ruchu, niedźwiedzie są doskonałymi wspinaczami (zwłaszcza młode), szybkimi biegaczami i doskonałymi pływakami. Jedyną wyspą w Chorwacji, na której często widuje się niedźwiedzie, jest Krk. Niedźwiedzie docierają do Krk płynąc przez wąską cieśninę oddzielającą wyspę od stałego lądu.

W zależności od pory roku niedźwiedzie aktywnie polują na pożywienie.

Latem można je zobaczyć, jak wychodzą o zmierzchu na łąki w celu znalezienia pożywienia. Kochają wodę i w upalne lato wykorzystają każdą okazję do odświeżenia się w kałużach.

Odwiedzenie siedliska niedźwiedzia wymaga pewnej dozy ostrożności. Nie należy poruszać się zbyt cicho, aby niedźwiedź, a zwłaszcza samica z młodymi, miał wystarczająco dużo czasu na usłyszenie zbliżających się i oddalających się ludzi. Ślady na błotnistej leśnej ścieżce wskazują na obecność niedźwiedzia w siedlisku. Jego wielkość można oszacować mierząc szerokość przedniej łapy.

Oprócz śladów łap, niedźwiedź pozostawia inne ślady swojej obecności, takie jak odchody, z których można zobaczyć z czego składa się jego dieta (materia roślinna, resztki kukurydzy, które można znaleźć w miejscach żerowania, owoce leśne czy sierść). Naukowe oszacowanie liczby niedźwiedzi w Chorwacji zostało przeprowadzone poprzez zebranie dużej liczby próbek odchodów niedźwiedzi i ich analizę DNA.

Niedźwiedzie są w Chorwacji gatunkiem ściśle chronionym. Jednak Plan Zarządzania Niedźwiedziem Brunatnym określa roczny limit zwierząt na cele łowieckie, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia przyszłej stabilności populacji niedźwiedzia.

Monitoring populacji dużych drapieżników

Do skutecznego monitorowania dużych drapieżników, a zwłaszcza trendów liczebności populacji, niezbędny jest wgląd w ich liczebność, aby określić, czy populacja rośnie, maleje, czy też pozostaje taka sama w danym okresie. Wymaga to systematycznego i ciągłego rejestrowania ich obecności. Ponieważ duże drapieżniki są gatunkami odosobnionymi, a możliwości ich bezpośredniej obserwacji są bardzo rzadkie, każde odkrycie i obserwacja, zwłaszcza niedźwiedzia, wilka lub rysia, ma ogromne znaczenie i może służyć jako kluczowa informacja w podejmowaniu właściwych decyzji związanych z zarządzanie tymi ściśle chronionymi gatunkami.

Jedną z najczęściej stosowanych i najskuteczniejszych metod pozyskiwania cennych informacji o tych drapieżnikach jest monitoring za pomocą fotopułapek. Fotopułapki robią zdjęcia i tworzą krótkie klipy wideo, zawierające czujniki aktywowane przez ruch i ciepło za każdym razem, gdy zwierzę przechodzi obok.

Obecność watahy wilków można czasem określić metodą imitacji wilczego wycia , gdy wilki wyją na odzew, informując nas o swojej obecności w środowisku.

Nowoczesne technologie dają naukowcom możliwość telemetrycznego (zdalnego) monitorowania dużych drapieżników za pomocą obroży GPS/GSM. W ten sposób naukowcy śledzą zwierzęta przez dłuższy czas, najczęściej przez rok, po czym obroża automatycznie opada z szyi zwierzęcia